English
Kızıl Manastır, bir zamanlar Lordaeron’daki rahipler ile paladinlerin öğrenim ve aydınlanma merkezi olan gururlu bir kaleydi. Ancak Üçüncü Savaş’ta Musibet’in ortaya çıkışıyla birlikte terk edilmiş bir yer hâline geldi.
“Uzlaşmaya varmaya çalıştığın şeyi anlıyorum, Alleria Windrunner. Ancak sormak durumundayım: Sen anlıyor musun?”
Alleria gözünü bile kırpmadı. “Ne önemi var ki?”
“Benim için bir önemi yok.”
Alleria uzlaşmaya çalıştığı şeyin ne olduğunu çok iyi anlıyordu. Ancak ya bunun sonuçları… ödemesi gereken bedel…
Eh. Onların da vakti elbet gelecekti. Ancak Yakan Lejyon’u alt etmeden önce ondan nasıl kaçabileceğini öğrenmesi gerekiyordu. Yakalanmak pek de planının bir parçası değildi ancak içinde bulundukları durum biraz da doğaçlama yapmalarını gerektirmişti. Her şeyi bir kenara bırakacak olursa yakalanışı sayesinde ödülüne bir adım daha yaklaşmıştı. Beş yüz yıl süren araştırmaları geride kalmıştı. Hedefi artık kolaylıkla erişebileceği yerdeydi. “Kısa süre sonra harekete geçmemiz gerekecek. Bana karşı olan sabırlarını yitirdiklerini düşünüyorum. Hazır ol, Diyar-Gezen.”
Dorus oğlu Turalyon, öne çık. Vakit geldi.
Turalyon Işık huzmesinin içine adım attı. Yalnız değildi. Alleria onunla birlikteydi.
Işık’ın yolu her evladı için farklıdır. Seni nasıl buraya getirdiğini anlat.
“Lordaeron soylularından biri olarak dünyaya geldim. Henüz bir çocukken Işık’ın yolunu öğrenmek için eğitim aldım ve bir rahip oldum; hastaları ve yaralıları iyileştirdim. Dünyam işgal edildiğinde silah kuşandım ve Gümüş El’deki kardeşlerimle birlikte Işık’ı savaş meydanlarında nasıl kullanabileceğimi öğrendim.”
Peki şimdi ne yapacaksın?
“Öleceğim güne kadar Işık’a hizmet edeceğim. Bunu yapacağıma yemin ederim.”
Kılıcımı sıkıca tutmuş dimdik bir şekilde hazır olda bekliyordum.
Bir Kan Şövalyesi olmanın ne demek olduğunu, Lor’themar Theron’un koruma muhafızlığını yapmanın nasıl bir ciddiyet gerektirdiğini adım gibi biliyordum. Stormwind Kalesi içerisinde kralın onur konuklarını ağırladığı odanın ortasındaki masanın bir yanında Varian Wrynn, diğer yanında Lor’themar Theron karşılıklı olarak ayakta duruyorlardı. Dört köşe odanın her bir duvarının dibinde ikişer tane Stormwind askeri duruyordu. Varian’ın tam arkasında, gelenlere gözdağı verirmişçesine aslan motifli büyük bir İttifak bayrağı tüm heybetiyle asılmıştı. Görüşme birazdan başlayacaktı ve odanın içerisindeki hava o kadar güçlüydü ki bu gövde gösterisine karşı koymak istermişçesine daha sıkıca nöbette bekliyordum. Odaya koruma muhafızlarından sadece iki kişinin alınmasına izin verilmişti. Biri de bendim.
On binlerce yıl önce, evrenin uzak bir köşesinde hem büyü kullanımı konusunda oldukça maharetli hem de kendilerini bilgiye ve her zaman daha fazlasını öğrenmeye adamış bir ırk vardı. Bu ırkın mensupları kendilerine eredar diyorlar ve Argus isimli gezegende yaşıyorlardı. Eredar ırkı, iki büyük lider tarafından yönetiliyorlardı; ancak bir süre sonra aralarına çok yetenekli başka bir isim daha katılacaktı.
“Merakınız ölümünüz olacak!”
Kel’Thuzad, Kirin Tor’u yöneten Altılı Konsey’in güçlü insan büyücülerinden biriydi. Yıllar boyu yasaklanmış nekromansi öğretisi üzerinde çalışmak için ısrarcı olmuş ancak asla beklediği desteği alamamıştı. İkinci Savaş’tan sonraki dönemlerde, Liç Kral Kuzeyyarı’ndan dünyadaki güçlü bireylere zihinsel çağrılar gönderdiğinde ilk cevap veren Kel’Thuzad oldu. Kirin Tor, karanlık sanatlardan gelen gücü ve bilgeliği asla kabul etmeyecek kadar katıydı. Aradığı eğitimi yalnızca Liç Kral’dan alabilirdi. Böylece Kel’Thuzad lanetlenmeye giden o karanlık yola girdi.
15.000 yıldan uzun bir süre önce kendi ırklarının genelinin aksine toprak ve güç kavgası peşinde koşmayan, yer altındaki mağaralarda yaşayan ve güneş ışığından hiç hazzetmeyen bir grup kara trol, Ebediyet Pınarı’nı keşfettiklerinde geleceğin onlar için neler barındırdığından habersizlerdi. Pınar’ın sahip olduğu yoğun büyü gücüyle evrim geçiren bu troller, nesiller sonra oldukça güzel, zeki ve ölümsüz gece elflerine dönüştüklerinde Azeroth’un sahip olup olabileceği en büyük ve en güçlü medeniyetlerinden birini kuracaklardı.
Yakan Lejyon’un kumandanlarından Kil’jaeden’ın pençesine düşen orkların Azeroth’u işgal etme girişimleri İlk Savaş’la sonuçlanmış, Azeroth halkı büyük kayıplar vermiş ancak orkları Kara Geçit’e geri sürmeyi başarmışlardı. Birkaç yıl sonra ork şaman Ner’zhul, farklı dünyaları işgal etmek amacıyla aynı anda birçok geçit açmaya çalışarak Draenor’da bir felaket yaşanmasına sebep olmuştu; üstüne üstlük kendisi de Kil’jaeden tarafından ele geçirilmiş ve yaptığı hataların cezasını ödemesi için ruhu türlü işkencelere maruz bırakılmıştı.
Çağrı yapılmıştı. Gümüş Sefer bekliyordu. Azeroth’un kahramanları değerlerini kanıtlamaya, cesaretlerini test etmeye ve yaklaşan son savaş için layık olduklarını göstermeye davet edilmişlerdi.
Garrosh Hellscream, Nagrand bölgesinde yaşayan Savaşnarası klanının lideri Grommash Hellscream’in oğlu olarak Draenor’da dünyaya geldi. Genç yaşta yakalandığı hastalık sebebiyle uzunca bir süre daha Nagrand’da yaşamaya devam eden Garrosh’un hayatı, Güruh’un Savaşşefi olan Thrall’ın onu bulması ve Azeroth’a getirmesiyle değişecek, orkların en şanlı ırk olduğu inancıyla şekillenecekti.