English
Kızıl Manastır, bir zamanlar Lordaeron’daki rahipler ile paladinlerin öğrenim ve aydınlanma merkezi olan gururlu bir kaleydi. Ancak Üçüncü Savaş’ta Musibet’in ortaya çıkışıyla birlikte terk edilmiş bir yer hâline geldi.
“Uzlaşmaya varmaya çalıştığın şeyi anlıyorum, Alleria Windrunner. Ancak sormak durumundayım: Sen anlıyor musun?”
Alleria gözünü bile kırpmadı. “Ne önemi var ki?”
“Benim için bir önemi yok.”
Alleria uzlaşmaya çalıştığı şeyin ne olduğunu çok iyi anlıyordu. Ancak ya bunun sonuçları… ödemesi gereken bedel…
Eh. Onların da vakti elbet gelecekti. Ancak Yakan Lejyon’u alt etmeden önce ondan nasıl kaçabileceğini öğrenmesi gerekiyordu. Yakalanmak pek de planının bir parçası değildi ancak içinde bulundukları durum biraz da doğaçlama yapmalarını gerektirmişti. Her şeyi bir kenara bırakacak olursa yakalanışı sayesinde ödülüne bir adım daha yaklaşmıştı. Beş yüz yıl süren araştırmaları geride kalmıştı. Hedefi artık kolaylıkla erişebileceği yerdeydi. “Kısa süre sonra harekete geçmemiz gerekecek. Bana karşı olan sabırlarını yitirdiklerini düşünüyorum. Hazır ol, Diyar-Gezen.”
Dorus oğlu Turalyon, öne çık. Vakit geldi.
Turalyon Işık huzmesinin içine adım attı. Yalnız değildi. Alleria onunla birlikteydi.
Işık’ın yolu her evladı için farklıdır. Seni nasıl buraya getirdiğini anlat.
“Lordaeron soylularından biri olarak dünyaya geldim. Henüz bir çocukken Işık’ın yolunu öğrenmek için eğitim aldım ve bir rahip oldum; hastaları ve yaralıları iyileştirdim. Dünyam işgal edildiğinde silah kuşandım ve Gümüş El’deki kardeşlerimle birlikte Işık’ı savaş meydanlarında nasıl kullanabileceğimi öğrendim.”
Peki şimdi ne yapacaksın?
“Öleceğim güne kadar Işık’a hizmet edeceğim. Bunu yapacağıma yemin ederim.”
Turalyon tek başına hareket etmeden duruyordu; sessizlik içinde bir dünyanın ölümüne şahit oluyordu.
Kara Geçit’in kapatılmasının ardından sadece birkaç saat geçmişti. Draenor toprakları paramparça olmuştu. Kıtalar yarılmıştı. Okyanuslar kaynamış, kabarıp buharlaşmıştı. Kocaman toprak parçaları göğe fırlamış, öylece duruyorlardı; havada asılı hâlde kendi etraflarında yavaş yavaş dönüyorlar ve adeta yeryüzüne inmeyi reddediyorlardı. Gerçekliğin örgüsü çözülüyor gibiydi.
Turalyon sakindi. Korkmuyordu. Işık onunlaydı. Burada, bu tuhaf yerde bile…
Burası Draenor değildi.
Kılıcımı sıkıca tutmuş dimdik bir şekilde hazır olda bekliyordum.
Bir Kan Şövalyesi olmanın ne demek olduğunu, Lor’themar Theron’un koruma muhafızlığını yapmanın nasıl bir ciddiyet gerektirdiğini adım gibi biliyordum. Stormwind Kalesi içerisinde kralın onur konuklarını ağırladığı odanın ortasındaki masanın bir yanında Varian Wrynn, diğer yanında Lor’themar Theron karşılıklı olarak ayakta duruyorlardı. Dört köşe odanın her bir duvarının dibinde ikişer tane Stormwind askeri duruyordu. Varian’ın tam arkasında, gelenlere gözdağı verirmişçesine aslan motifli büyük bir İttifak bayrağı tüm heybetiyle asılmıştı. Görüşme birazdan başlayacaktı ve odanın içerisindeki hava o kadar güçlüydü ki bu gövde gösterisine karşı koymak istermişçesine daha sıkıca nöbette bekliyordum. Odaya koruma muhafızlarından sadece iki kişinin alınmasına izin verilmişti. Biri de bendim.
On binlerce yıl önce, evrenin uzak bir köşesinde hem büyü kullanımı konusunda oldukça maharetli hem de kendilerini bilgiye ve her zaman daha fazlasını öğrenmeye adamış bir ırk vardı. Bu ırkın mensupları kendilerine eredar diyorlar ve Argus isimli gezegende yaşıyorlardı. Eredar ırkı, iki büyük lider tarafından yönetiliyorlardı; ancak bir süre sonra aralarına çok yetenekli başka bir isim daha katılacaktı.
“Merakınız ölümünüz olacak!”
Kel’Thuzad, Kirin Tor’u yöneten Altılı Konsey’in güçlü insan büyücülerinden biriydi. Yıllar boyu yasaklanmış nekromansi öğretisi üzerinde çalışmak için ısrarcı olmuş ancak asla beklediği desteği alamamıştı. İkinci Savaş’tan sonraki dönemlerde, Liç Kral Kuzeyyarı’ndan dünyadaki güçlü bireylere zihinsel çağrılar gönderdiğinde ilk cevap veren Kel’Thuzad oldu. Kirin Tor, karanlık sanatlardan gelen gücü ve bilgeliği asla kabul etmeyecek kadar katıydı. Aradığı eğitimi yalnızca Liç Kral’dan alabilirdi. Böylece Kel’Thuzad lanetlenmeye giden o karanlık yola girdi.
“Durmadan rahatsız edilmek artık can sıkıcı olmaya başladı. Haftalarca hazırlık ve ayin gerektiren hassas büyülerle dolu önemli çalışmaların ortasındaydım.” Kel’Thuzad kendisine yapılan hakaret yüzünden burnundan soluyordu; kendisini suçlayanlarla açıkça yüzleşmesine izin verme nezaketi gösterilene kadar saatlerce beklemeye zorlanmıştı. Grubun aşikâr sözcüleri Drenden ve Modera, uzun zamandır kendisini en çok eleştiren iki kişiydi. Yine de bu son sorgulamayı, henüz kendini göstermemiş olan Antonidas’ın desteği olmadan başlatmış olamazlardı. Yaşlı adam neyin peşindeydi?
Lorekeeper ekibi olarak katıldığımız Gamescom 2017 fuarında bu sene yine Blizzard ile röportaj yapma fırsatı yakaladık. Öncelikle yeni Heroes of the Storm kahramanı Kel’Thuzad ile ilgili tanıtım videosunu tekrar bizlere gösteren ekibe üçüncü kere “Fenix nerede?” diye sormaktan geri kalmadık. Sonrasında ise sorularımızı Heroes of the Storm Oyun Direktörü Alan Dabiri’ye yönelttik.
Lorekeeper ekibi olarak katıldığımız Gamescom 2017 fuarında bu sene yine Blizzard ile röportaj yapma fırsatı yakaladık. World of Warcraft röportajında sorularımızı yanıtlayan kişi ise Oyun Direktörü Ion Hazzikostas oldu. Oldukça keyifli geçen bu sohbette kendisine birçok soru yöneltmekten geri kalmadık!