English
– Ulrezaj
Omnik Krizi öncesi zamanlarda OR14 “Idina” kod adlı omnik robotlar, güvenliğin bel kemiğiydi. Omnik Krizi patlak verip de tüm dünyayı etkisi altına aldığındaysa savaşın ön saflarında insanlığa karşı savaşan piyonlar hâline geldiler. Derken savaş sona erdi ve dünya bambaşka bir hâl aldı. Yirmi yılın ardından bir zamanlar insanlara karşı savaşan OR14 programı, insanlar ve omniklerin artık birlikte yaşadığı “Ahengin Şehri” Numbani’de tekrar hayata geçti. Daha gelişmiş olan ve artık OR15 olarak anılan bu savunma botları, şehri olası saldırılara karşı korumakla yükümlülerdi. OR15 serisinden ilk robotlar piyasaya sürüldükten kısa bir süre sonraysa Numbani’nin gerçekten de ne kadar korunmaya ihtiyacı olduğu ortaya çıktı. Okumaya devam…
Civilization Günlükleri, oyun dünyasının eskimeyen değerlerinden olan Civilization serisinin altıncı oyunu üzerine inşa edilen bir Lorekeeper projesi. Civilization oynarken daimi olarak birden çok medeniyet ve birden çok ünlü lider ile muhatap oluyoruz. Peki bu medeniyetler tarihte nasıl bir iz bıraktı? Bu liderler kim? Olmasalardı tarih nasıl değişebilirdi? Civilization Günlükleri’nde bu soruların cevaplarını arayacağız, hedefimiz ne bir Civilopedia tercümesi ne de bir tarih dersi – aslen ikisinin de tam arasında kalmak ve Civilization’un kendine özgü kaosunun üslubunu yakalamaya çalışıp biraz bilgi paylaşmak, biraz da varsayım yapmak.
Civilization Günlükleri’nde her defa farklı bir medeniyeti veya bir medeniyetin farklı bir liderini ele alacağız. Oyunda yer alan liderlerin karakteristik özellikleri, gündemleri ve medeniyetlerin özellikleri üzerinden farklı bir üslupla kısa bir hikâye anlatıyoruz…
İnsanlık, varoluşundan itibaren kendini geliştirdi ve hâlâ geliştirmeye devam ediyor. Bu yüzden yıldızlardan oluşan uçsuz bucaksız okyanusun içerisindeki yolculuğa başlamadan önce insanlığın bu süre içinde neler yaptığı büyük önem taşıyor.
Siz ne düşünüyorsunuz bilmem ama, 2017’de karşımıza çıkan oyunlardan şimdilik oldukça memnunum. Yeni yılın ilk haftalarında satışa sunulan Resident Evil 7, Gravity Rush 2, Yakuza 0 olsun, ardından For Honor, Horizon: Zero Dawn olsun, özellikle de NieR: Automata olsun hep beni doyurabilen yapımlarla karşılaştım. Ardından elime geçen Switch ile The Legend of Zelda: Breath of the Wild ile rengarenk bir dünyaya atılmış olsam da, siz de fark edecek olacaksınız ki For Honor dışında oynadığım tüm bu oyunlar tek başıma oynayabileceğim yapımlardı. Çoklu oyuncu tabanlı bir oyun olarak For Honor’ı ilk çıktığı zamanlarda oldukça oynamış olsam da, bu heyecan günler geçtikçe yok olmaya başlamış hatta yerini başka oyunlara bırakmıştı. Tam da o anda ilgimi çeken ve bana ‘acaba bir ekip halinde oynansa eğlenceli olur mu?’ dedirten Ghost Recon: Wildlands kendisini göstermişti.
“Bundan iki milenyum önce bir savaş oldu; insanların dünyası ile Cehennem arasında. Fakat Cehennem’den birisi adaletin yanında yer aldı ve kendi birliğinin karşısında durdu; tek başına. Daha sonra usulca insanların dünyasına yerleşti ve dengeyi sağlamaya devam etti; ölene kadar. O, Efsanevi Kara Şövalye Sparda’ydı.”
