Geçen yıllar boyunca üstünlüğün durmadan el değiştirdiği bitmek bilmez çarpışmalar sonunda devdağların büyük bir kısmı Nebathöyük ve genezorların elinde can verdi. Tıpkı Grond’da olduğu gibi devdağların da bedenlerinden yeni canlılar hayat buldu: Magnaronlar. Ancak magnaronlar, devdağlara karşı herhangi bir sadakat beslemiyorlardı ve bu yüzden kendilerine Ebedinebat kuvvetlerine karşı çarpışma talebi geldiğinde reddedip Draenor’un volkanik aktivitelerinin sık olduğu bölgelere çekildiler.

Devdağların sayıları iyiden iyiye azalmıştı ve Botaan’ı yok edebilmeleri için ne yapmaları gerektiğinden emin değillerdi. Aggramar’ın kendilerine sağladığı, rünlerle kaplı diskler çok büyük bir güç barındırıyordu ve bunu kullanabileceklerine karar verdiler; ancak zafer kazanmaları için kendilerini feda etmeleri gerekiyordu. Can vereceklerini bilerek harekete geçen devdağlar, Ebedinebat’a girdiler ve birlik olarak titan yadigârlarındaki gücü açığa çıkardılar. Yaşanan korkunç patlama sonucunda Botaan’ın da devdağların da bedenleri parçalara ayrılıp Draenor’un dört bir yanına dağıldı. Botaan’ın ölümüyle birlikte Draenor’daki bitki örtüsünün ortak bilinci de yok oldu ve böylece benliklerini kaybettiler.

Devdağların fedakârlığı büyüktü ve kullandıkları güç enerjilerini öylesine çok harcamıştı ki bedenlerinden bir daha hiçbir canlı hayat bulmayacaktı. Aralarından bazı devdağların kurtulduğu söylendiyse de bu varlıklar zaman içerisinde ölerek toprağa karıştılar; Draenor’a dağılan parçaları ise bir süre sonra karakaya madenine dönüştü. Botaan’ın hâlâ hayat enerjisi taşıyan bedeninden geriye kalan en büyük parça ise Farahlon adındaki bölgeyi oluşturdu.

Ebedinebat’ın mağlup edilmesini takip eden yıllar boyunca devdağlardan ve Nebathöyük kalıntılarından hayat bulmuş olan diğer canlılar, Draenor’da egemenlik sağlamak için çarpışmaya devam ettiler. Ancak Botaan’ın parçalanmasıyla birlikte bedeninden yayınlan ve yaşam enerjisi taşıyan sporlar, gezegen üzerinde neredeyse her şeyi kaplamıştı; bu yüzden bedenleri bu sporlarla değişim geçirmeye başlayan bir kısım magnaron, gronn adındaki devasa yaratıklara dönüştü. Zekâ yönünden pek de parlak olmayan gronnlar, iş avcılığa geldiğindeyse eşi benzeri görülmemiş bir yeteneğe sahiplerdi. Ancak gronnlar arasından bir kısım değişim geçirmeye devam etti ve en sonunda ogron olarak adlandırılan canlılara dönüştü. Gronnlardan daha zeki ancak onlar kadar kuvvetli olmayan ogronlar, gronnları adeta birer tanrı olarak görüyorlardı.

Botaan’ın sporlarındaki yaşam enerjisi sebebiyle binlerce yıl boyunca devam eden bu evrim sonucunda bir kısım ogron, kendilerine köle olacak ogre adındaki yaratıklara dönüşürken bu ogrelerin bir kısmı da ork ırkını oluşturdu. Orklar, atalarıyla karşılaştırıldıklarında fiziksel olarak oldukça küçük ve zayıflardı; ancak oldukça zekilerdi ve bir topluluk hâlinde yaşamaya meyillilerdi.

Magnaron, gronn ve ogronlara “kırıcılar” deniyordu. Çorak dağlık arazilerde ve kayalıklarla çevrili kanyonlarda yaşamayı tercih eden bu varlıklar her ne kadar kültürel farklılıklara sahiplerse de içgüdüsel olarak ormanlık alanlardan hazzetmiyorlardı. Ancak herhangi bir saldırıda bulunduklarında büyük bir direnişle karşılaşıyorlardı; direnişi gösteren taraf, Nebathöyük soyundan gelen ve “ilkeller” olarak adlandırılan bitkisel canlılardan oluşuyordu. Bu canlılar arasında genezorlar dışında kozacıklar ve sporcuklar gibi küçük yaratıklar ile botani gibi daha zeki varlıklar da yer alıyordu. Geçmişte yaşanan savaşlarla ilgili neredeyse hiç bilgileri olmayan botaniler, genezorlara adeta birer tanrılarmışçasına tapınıyorlardı; ayrıca “birey” olmayı reddediyor ve Draenor’daki tüm bitkisel hayatın birleştiği ortak bir benliğe ait olduklarına inanıyorlardı.

Kırıcılar ile ilkellerin sonu gelmeyen çarpışması, yıllar içerisinde Draenor’un bölgelerinin sınırlarını oluşturdu. Birbirlerine zarar veren ancak bir diğerini yok edemeyen bu güçler, çeşitli bölgelerde nüfuzlarını hissettirmeye başladılar. Kırıcılar Gorgrond, Ayazateşi Bayırı, Nagrand ve Arak bölgelerinde hüküm sürerken ilkeller de Tanaan Ormanı, Zangar Denizi, Farahlon, Gölgeay Vadisi ve Talador’a egemenlik sağladılar.