“Sanatçının sansürden korkmayacağı, bilim adamının ahlaki değerlerin zincirine vurulmayacağı, yüce olanın daha aşağıda olan tarafından sınırlandırılmayacağı bir yer hayal ediyorum.”

Blizzard'ın oyunlarına sıkıştırdığı ufak ama eğlenceli detaylara bayılıyorum doğrusu... WarCraft III'ün üzerine çok tıklayınca patlayan koyunlarına bir ayrı, ünitelerin üzerine tıklayınca söyledikleri ve verdikleri tepkilere apayrı eğlenirim hep mesela...

Hem Draenor'un hem de Azeroth'un bilinen en tehlikeli suikastçilerinden biri olan Garona'nın ünü fazlasıyla hak edilmişti...

Warlords of Draenor'un hayatımıza getirdiği yenilikler arasında şüphesiz ki en ön plana çıkanı Garnizonlar oldu...

Cennet ve Cehennem'in sonsuz bir döngüye girmiş olan savaşı, Günah Savaşı'yla birlikte bambaşka bir düzleme kayıp, beklenmedik bazı sonuçlara yol açmıştı...

Her ne kadar Blizzard'ın standart arayüzü başlangıç için fazlasıyla yeterli olsa da, Warcraft'ın o büyülü evrenine daldıkça daha fazlasına ihtiyaç duyduğunuzu hissedeceksiniz...

Bütün sistemdeki en zengin madenlerin kontrolünü elinde tutan Morialı kolonistler, yeni kurulan Konfederasyonun işlerine burnunu sokacağından endişeliydiler...

Lilith'in Nephalem'i korumak için göze aldığı katliamın sonuçları herkesin tahmininden büyük olmuştu. Inarius, suçları yüzünden Lilith'i Sanctuary'den sürgün etti...

Cennet ve Cehennem'in uğruna savaştığı "Yaratılışın Kalbi" yani Dünyataşı, isminin aksine bir taştan çok daha fazlasıydı. "Anu'nun Gözü" olarak da bilinen Dünyataşı, kabaca bir dağ boyutundaydı ve uçsuz bucaksız bir gücü bünyesinde barındırıyordu...

Başlangıçtan önce boşluk vardı. Ne hava, ne sıcaklık, ne ışık, ne karanlık... Tek bir pürüzsüz, mükemmel inci dışında koca bir hiçlikten ibaretti her şey...